فهرست مطلب
pullquote]می‌خواهیم با یک تور، سراغ دیدنی‌ترین مکان‌های گردشگری تاریخ برویم. تماشای تمدن‌های از یاد رفته، مکان‌های آیینی فراموش شده و بناهایی تاریخی که از چهره‌ی زمین پاک شده‌اند، در این مطلب در انتظار شماست.[/pullquote]
سالن اپرای سلطنتی – مالت
اشراف، مبلغان مذهبی و شوالیه‌های «سَن جان» دوست دار تئاتر بودند. از سال ۱۵۳۰ میلادی که پای این افراد به جزیره‌ی مالت رسید، آن را به صورت دژی درآوردند و به مرور این جزیره، به کانونی فرهنگی تبدیل شد. در سال ۱۷۳۲ میلادی، به دستور «استاد اعظم»، سالن تئاتری به نام «مانوئل» ساخته شد تا سرگرمی تمام عیاری برای شوالیه‌ها باشد. در پی آن، سالن اپرای سلطنتی هم در سال ۱۸۶۶ میلادی پایه گذاری شد که طراحش معمار معروفی بود که تئاتر «ک ِاونت گاردن» را در لندن ساخته بود. این مکان به قدری برای آنها ارزش داشت که پس از وقوع یک آتش سوزی، دوباره بازسازی‌اش کردند، هر چند در جنگ جهانی دوم، بمب افکن‌های آلمان آن را با خاک یکسان کردند.
گور دخمه- فرانسه
در زیر شهر پاریس، امپراتوری مردگان حکم فرماست. ۳۰۰ کیلومتر تونل‌های تو در تو در زیر این شهر، پر از استخوان‌های حدود ۶ میلیون انسان است. این بقایای اسکلت‌ها از گورستان‌های بسیار شلوغ پاریس جمع آوری شده‌اند، چرا که متلاشی شدن اجساد و بوی تعفن‌شان، برای مردم دردسر شده بود. در سال ۱۷۸ ،گورستان‌ها پاکسازی و اسکلت‌ها در معادن سنگ جاسازی شد. بعدها، از سنگ‌های این معادن برای ساخت بناهای یادبود (از جمله نوتردام) استفاده کردند. از آن هنگام، گورستان‌های دخمه‌ا‌ی تبدیل به مکان‌هایی دیدنی شدند. «چارلز دهم» پادشاه فرانسه در آنجا مهمانی برگزار کرد، «ناپلئون سوم» پسرش را برای گردش به آنجا برد و نهضت مقاومت فرانسه در جنگ جهانی دوم، برای فرار از دست نازی‌ها، به آنجا پناه می‌بردند.
اِستون هنج- انگلستان
اِستون هنج، سده‌هاست که توجه گردشگران را به خود جلب می‌کند و یکی از مشهورترین آثار به جامانده از دوران ماقبل تاریخ محسوب می‌شود. طبق آزمایش‌های رادیو کربنی، این سنگ‌های عظیم را در زمانی بین دو تا سه هزار سال پیش از میلاد و در پایان عصر نوسنگی، به صورت دایره‌ای در میان محوطه برپا کرده‌اند. اثری که هنوز گردشگران زیادی را -همچون مردم دوران رم باستان- به دیدن این پدیده‌ی شگفت جلب می‌کند.
انگکور وات – کامبوج
«انگکور وات» یعنی «شهر معابد»، و بسیار بجاست که آن را بزرگترین بنای آئینی جهان بدانیم. این بنا که مساحتی حدود دو هزار کیلومتر مربع دارد، در اصل بین سال‌های ۱۱۱۳ تا ۱۱۵۰ میلادی به‌عنوان یک معبد هندو ساخته شد و به ایزد «ویشنو» تعلق داشت. اما در سده‌ی چهاردهم میلادی، پادشاه به آیین بودا گروید و این مکان تبدیل به معبدی بودایی شد. امروزه بیش از نیمی از گردشگرانی که به کامبوج سفر می‌‌کنند، به دیدن این معابد می‌روند.
برج چینی نانجینگ – چین
یکــی از عجایب هفتگانه‌ی سـده‌های میانــی، این برج ساخته شده از «چینی» بود که بلندی‌اش به ۷۹ متر می‌رسید. این برج که در دوران سلسلهی «مینگ» در سده‌ی پانزدهم ساخته شده، جایگاهی برای پرستش و مناسک مذهبی به حساب می‌آمد در این مکان شب‌ها با بیش از صد چراغ نورانی از جنس چینی (porcelainlamps) روشن می‌شد و در روز، زیر پرتوی خورشید همچنان می‌درخشید. در سده‌ی نوزدهم، این برج بر اثر برخورد آذرخش صدمه دید و در سال ۱۸۵۰ در دوران انقالب «تایپه»، به کلی ویران شد. شورشیان آن را -که یک برج دیدبانی بود- به کلی تخریب کردند، طوری که فقط تلی از خاک از آن بر جای ماند، اما حکومت چین به تازگی تصمیم گرفته این بنای سده‌های میانی را بازسازی کند.
قصر هیمه‌جی – ژاپن
قصر «هیمه جی» پس از ساخته شدنش در سال ۱۳۳۱ میلادی، هنوز پابرجاست و در اثر جنگ یا عوامل طبیعی، آسیب جدی ندیده است. این بنا که از چوب ساخته شده و هیچ سنگ و آجری در آن به کار نرفته، تقریبا ضد آتش است، چون روی تمام دیوارهایش را با گچ پوشانده‌اند. شاید به همین دلیل، به این قصر نام«حواصیل سفید» (WhiteHeron) را داده‌اند (حواصیل همان «مرغ ماهیخوار» است). شاید هم ساختار اصلی بنا و برج‌های کوچکش در بخش پایین، تصویری از این پرنده را در ذهن بیننده ایجاد می‌کند. در سال ۱۹۹۳، قصر هیمه‌جی از طرف یونسکو به عنوان میراث فرهنگ جهانی ثبت شد.
ماچو پیچو – پرو
قوم اینکا، از بهترین بناها و معمــاران جهان بودند، اما بیشــتر اماکن و شهرهایی که سـاختند، در اثر تهاجم اسپانیایی‌ها ویران شد. با این حال «ماچو پیچو» از نظر آنها دور ماند، چون در ارتفاع نفس‌گیر دو هزار و ۴۳۰ متری از سطح دریا قرار داشت. این شهر ویران، به قدری دور از دیدرس بود که تازه در سال ۱۹۱۱(۱۲۹۰) کشف شد. این شهر، محل مقدسی برای رهبران قوم اینکا بوده است. برای رسـیدن به ماچو پیچو از راه اصلی، باید بیش از سه هزار پله را طی کرد. در این شهر به غیر از ۱۵۰ خانه، معبد و حمام نیز وجود دارد.
دِلفی – یونان باستان
تا جایی که به یونانیان باستان مربوط می‌شود، معبد دلفی مرکز جهان بوده است؛ جایی که «آپولو» با «مار پیتون» (اژدرمار) جنگید و او را کشت. این مار صدها سال نگهبان این سرزمین مقدس بود. با این پیروزی، آپولو، «دلفی» را پناهگاه خود نامید که باید به‌عنوان ایزد آتش پرستیده می‌شد. این مکان همچنان مهم بود تا اینکه در سده‌ی هشتم پیش از میلاد، به «پی‌تیا» (Pythia) معروف شد؛ یک کاهن زن، که آینده را پیش‌بینی می‌کرد و مردم سراسر مدیترانه، پول‌های گزافی برای این پیشگویی‌ها می‌پرداختند. در سال ۹۱ قبل از میلاد پس از اشغال دلفی به دست رمی‌ها، این مکان جلوه‌ی مقدس خود را از دست داد و آئین جدیدی جای پرستش آپولو را گرفت.
اهرام جیزه (GIZA) – مصر
یکی از عجایب هفتگانه‌ی جهان باستان که هنوز هم پابرجاست، اهرام جیزه در مصر است. هرم بزرگ، برای «خوفو» فرعون سلسلهی چهارم ساخته شده بود که در سال ۲۵۶۰ پیش از میلاد تکمیل شد. اهرام مصر در طول سده‌ها، کانون گردشگری بسیاری از مردم جهان بوده‌اند. هرودوت که در سده‌ی پنجم قبل از میلاد می‌زیست، از آنها دیدن کرده بود و در سال ۱۷۹۸ میلادی نیز، ناپلئون بناپارت به دیدن آنها رفت.