فضاهای کوچک به دلیل کمبود فضای ذخیره سازی، فضای محدود دیوار و کف و به طور کلی فضاهای تنگ می‌توانند از سخت‌ترین فضاها برای تزئین باشند.
اجاره‌دهندگان و صاحبان خانه‌هایی که می‌خواهند فضای زندگی مینیاتوری خود را با شخصیت القا کنند، ممکن است به دلیل محدودیت‌های فضایی در یک اتاق کوچک احساس تنگی کنند. اما دکوراتورها چندین تاکتیک برای مقابله با این موضوع ایجاد کرده‌اند. تغییر بافت، کدورت و طرح رنگ پارچه‌ها در یک فضای جمع و جور می‌تواند به طور قابل توجهی به یک فضای باز جدید کمک کند و احساسی را که بسیاری از افراد هنگام ورود به یک اتاق کوچک تجربه می‌کنند،
محدود می‌کند. اندازه و قرارگیری مبلمان، تزئینات و سایر اشیاء دکوری در سرتاسر فضا نیز می‌تواند به صورت بصری آن را گسترش دهد، از محل قرارگیری میله‌های پرده روی دیوار تا زاویه مبل.
تئوری رنگ
پرده‌های اتاق خود را با رنگ دیوارهای یک اتاق کوچک هماهنگ کنید. در حالی که کنتراست به طور معمول برای یک فضا جذابیت ایجاد می‌کند، همچنین می‌تواند درهم و برهمی بصری ایجاد کند. خوشبختانه، روند تک رنگ داخلی در چند سال گذشته قدرت ماندگاری چشمگیری را نشان داده است، و انتخابی را برای تطبیق پنجره‌ها با دیوارها، مبلمان و سایر عناصر اتاق ایجاد کرده است که توسط طراحان و دکوراتورها به طور یکسان تأیید شده است.
اگر جفت پرده انتخاب شده نمی‌تواند با دیوارهای اطراف مطابقت داشته باشد، آنها را با عناصر دیگر در سراسر اتاق جفت کنید. فرشی را از نظر رنگ و بافت مشابه انتخاب کنید تا خطوط پرده‌ها را به پایین و در سراسر کف بکشید. کمتر در مورد رنگ انتخاب شده و بیشتر در مورد تغییر ظاهر رنگ در طول روز نگران باشید. هر دو رنگ سرد و گرم می‌توانند فضای اتاق را بزرگتر کنند به شرطی که سایه‌های روشن‌تری داشته باشند که با نور طبیعی به خوبی کار کنند. با این حال، هنگامی که نور طبیعی در اواخر روز یا در یک دوره هوای ابری از بین می‌رود، رنگ‌های گرم می‌توانند گل آلود شوند.
بافت های نساجی
از پرده‌های غیرضروری که به پرده‌ها حجم می‌دهند، مانند پوم، توری و پارچه‌های چند لایه اجتناب کنید. در حالی که از نظر بافتی جالب و زیبایی شناختی است (مخصوصاً زمانی که نسیم می وزد)، پارچه اضافی باعث می‌شود که پرده‌ها فضای بیشتری را نسبت به نیاز اشغال کنند. از پرده‌هایی که نوارهای پارچه‌ای سنگین‌تر در امتداد پایین دارند نیز دوری کنید، زیرا این نوع از لوازم جانبی یا تزیینات، پرده‌ها را سنگین می‌کند و با هر ارتفاع اضافه‌ای که با نصب میله روی دیوار به دست می‌آید، مقابله می‌کند.
پرده‌های کتانی یا پرده‌های پنبه‌ای با بافت باز برای اتاق‌های جمع و جور مناسب هستند، در حالی که پرده‌های ابریشمی بدون آستر و بدون گلدوزی در فضاهای کوچک به طور یکسان عمل می‌کنند.
بازی با الگوها
طراحان داخلی و دکوراتورها اغلب صاحبان خانه‌ها و مستاجران را از استفاده از الگوهای سنگین یا کسانی که طراحی افقی دارند منصرف می‌کنند، تقریباً به همان دلیلی که استایلیست ها از چاپ در مقیاس بزرگ و راه راه های افقی برای قاب های کوچک خودداری می کنند. در حالی که می‌توان از آنها به طور مؤثر برای متعادل کردن یا تأکید بر عظمت یک اتاق بزرگتر استفاده کرد، چاپ‌های بلند با عناصر اغراق آمیز می‌توانند اتاق کوچکتر را سنگین کنند و حواس را از سایر قطعات داخل اتاق منحرف کنند و طراحی کنند.
تمام توجه به پنجره و غرق کردن وسایل ظریف‌تر. عدم تناسب همچنین می‌تواند باعث شود که اتاق به‌خصوص با طرح‌های تیره‌تر یا پارچه‌های با بافت سنگین‌تر، احساس ناخوشایندی ایجاد کند.
اختلاط و تطبیق
جفت کردن یک آستر یا سایه پرده شفاف با یک پرده بیرونی کمی سنگین‌تر، ابعادی به پنجره می‌افزاید و فضای اتاق را گسترده‌تر می‌کند. آستر پرده یا سایه شفاف حجم یا کنتراست زیادی را اضافه نمی‌کند، اما امکان فیلتراسیون نور قابل تنظیم در طول روز را فراهم می‌کند. هر چه بتوان نور بیشتری را به یک فضای کوچک رها کرد، بهتر است.
یک گرادیان در رنگ و الگو در نظر بگیرید تا چشم را تشویق کند تا قبل از بالا و پایین رفتن از یک طرف به سمت دیگر حرکت کند. هنگامی که پرده‌های بیرونی باز هستند اما آستر بسته یا نیمه بسته باقی می‌ماند، یک گرادیان شدت رنگ از روشن‌ترین به تاریک‌ترین به فضا عمق می‌بخشد.
طول و مکان
قرار دادن میله‌های پرده، پرده‌ها، سایه‌بان‌ها و پایه‌های کور بالاتر از بالای پنجره روی دیوار، دیوار را کشیده و اتاق را بلندتر نشان می‌دهد. این جلوه سقف طاق‌دار باعث می‌شود اتاق بزرگتر احساس شود و نور خورشید را به سمت بالا پرتاب می‌کند و باعث می‌شود پنجره بزرگتر به نظر برسد و اثر نور را در کل اتاق گسترش دهد. قرار دادن یک میله پرده یا پرده در فراتر از عرض یک پنجره و بالاتر از ارتفاع پنجره، آن را حتی بزرگتر نشان می دهد.