یکی از دغدغه های مادران در دوران بارداری انجام فعالیت بدنی است که مبادا منجر به آسیب به نوزادشان شود و از طرفی دچار ضعف عضلانی به دلیل بی تحرکی نگردند.
در دوران بارداری برای مادران مناسب است که فعالیت بدنی نسبی داشته باشند. همچنین مناسب است که با در نظر گرفتن شرایط جسمی و فیزیکی اقدام به فعالیت نمایند. ورزش در این دوران منجر به بهبود عملکرد خون رسانی و تغذیه ای جنین می گردد. مادر در دوران بارداری، علاوه بر نیاز به تغذیه مناسب، نیاز به درک و توجه و نیاز به فعالیت نرم و سبک نیز دارد. محققان دانشگاه میشیگان بر این باور که بی تحرکی و خواب بیش از اندازه در دوران بارداری منجر به احتمال مرگ جنین می شود. در تحقیقات خود اذعان داشتند که مادران باردار باید فعالیت فیزیکی مناسب و مطلوبی در این بازه زمانی ۹ ماهه داشته باشند تا هم نوزادان دارای بنیه جسمانی قوی تری بدنیا آورند و هم از دردها و ضعف های ناشی از دوران بارداری در امان باشند.
بانوان از چه زمانی باید ورزش را شروع کنند؟
بانوان به طور کلی برای باردار شدن نیاز به تقویت جسمانی دارند. بهترین زمان شروع ورزش برای مادرانی که به سلامت فرزندانشان اهمیت می دهند یک سال قبل از شروع بارداری و تا یک سال پس از دوره بارداری می باشد. محققان دانشکده پزشکی هاروارد با مطالعه روی ۴۰۰ نفر از بانوانی که قصد بارداری داشتند، از یک سال قبل، حین بارداری و پس از بارداری، روی تغییرات نوزادان و مادران به یافته های جالبی دست پیدا کردند. در تحقیقات خود مادران را به سه گروه دسته بندی کردند:
گروه اول
مادران از یکسال قبل تر از شروع بارداری شروع به ورزش کردند و دریافت رژیم غذایی مناسب با شرایط جسمی، تامین ویتامین ها و پروتئین های مورد نیازشان بود از جمله یافته های آنان برای مادرانی که هیچگاه ورزش نداشته اند، این بود که ورزش های قبل از بارداری تاثیر به سزایی بر روی بهبود سلامت جسمانی مادران داشت و باعث کاهش درد های دوره ی بارداری و پس از دوران بارداری شد. جنین آنها رشد بهتری داشتند و با سلامت کامل در پایان ۹ ماهگی بدنیا آمدند و بعد از دوران بارداری نیز کمتر از ۱ درصد آنان با توجه به شرایط خانوادگی دچار احساس افسردگی پس از بارداری شدند. مادران در این گروه پس از گذشت ۳ تا ۶ ماه از دوران بارداری توانستند به وزن ایده آل و تناسب اندام خود برسند. عوارض بعد از بارداری نیز بر آنان در کمترین حالت ممکن و قابل چشم پوشی بود.
گروه دوم
مادرانی بودند که از شروع بارداری به ورزش و دریافت رژیم مناسب پرداخته بودند. نوزادان آنان نیز در سلامت کامل و اما کمی ضعیف تر از نوزادان گروه اول بدنیا آمدند. اما مادران مقدار بیشتری درد و عدم طراوت بعد از دوره ی بارداری را در خود احساس کردند. مادران در دوران بارداری درد کمی را تحمل کردند و از نظر جسمی قوی تر از گروه سوم بودند. همچنین روحیه بانشاطی داشتند و بی حالی و ضعف نیز در آنها کمتر مشاهده می شد. مادران در بدو تولد فرزند و تا یک سالگی فرزند تناسب اندام خود را به دست آوردند اما عوارض بعد از بارداری مدت بیشتری در بدن آنها قابل مشاهده بود و ۲ درصد دچار عوارض جدی شدند.
گروه سوم
مادرانی که از ابتدای تصمیم تا انتهای بارداری و حتی پس از آن، هیچ ورزشی را دریافت نکردند و فقط روی رژیم غذایی دریافتی آنها تمرکز شده بود. علی رغم دریافت رژیم غنی و مناسب، مادران درد زیادی را در دوران بارداری تحمل کردند و بعد از آن نیز مدت بیشتری را در افسردگی پس از بارداری به سر بردند. نوزادانشان از نظر جثه، کوچک تر و کم وزن تر از دو گروه قبل بود و نحیف تر و ضعیف تر به نظر می رسیدند. تعدادی از مادران نیز فرزندان خود را از دست دادند. مادران نیز تناسب اندام خود را از دست داده بودند. عوارض بعد از بارداری در مادران در این گروه تا ۳ سالگی فرزندانشان قابل مشاهده بود.
در نهایت
محققان با توجه به آثار بدست آمده، ورزش از دوران قبل از بارداری تا دوران پس از بارداری را پیشنهاد می کنند. حتی برای گروهی که تصمیم به بارداری گرفته اند اما ورزشی نداشته اند، دریافت ورزش زیر نظر پزشک و مربی ورزشی و پزشک تغذیه، را پیشنهاد می کنند. البته ذکر این نکته ضروری است که ورزش به تنهایی موجب کاهش خطرات نمی شود. بهتر است در کنار آن از رژیم غذایی مناسب نیز استفاده کرد.
